Procesy i projekty

dziękuję ojcu R :)

Może to tak wygląda, że skoro była już borsutyka, oczywiste i trywialne uśmiechy z MIMu oraz wstęp do uśmiechów historycznych, to teraz będzie fizyka, tak dla odmiany.

Procesy i projekty.

Ale nie będzie o fizyce. Będzie o życiu. Będzie o czymś, czego się uczę, ale nie na studiach, a...a no właśnie w życiu.

Czym się różni taki proces od takiego projektu?

Projekt - zatacza kółeczko. Wiem, co będzie na końcu. Wiem, jaki ma być efekt. Żyję tym, żeby dojść do tego efektu. I póki go nie osiągnę to dążę do celu... cały czas patrząc "jak ma być".

Mniej więcej tak.

Proces  - to trochę co innego. Wiem, jak jest. I to w zasadzie wszystko, co wiem, Bo nie wiem, jak będzie. Nie wiem, co będzie na końcu. Wiem, jak jest.

I mniej więcej tak.

I teraz - jakie jest życie?

Wbrew całemu światu, który co i rusz każe nam pisać PROJEKTY... życie nim nie jest. Życie nie jest projektem. Życie, rzeczywistość jest PROCESEM.

Wiem, jak jest. Nie wiem, jak będzie. Wiem, co mogę robić, ale nigdy do końca nie wiem, jakie to będzie miało konsekwencje. I czy uda mi się zmienić to, co chcę. Nie wiem!

Wiem, jak jest. I tak jest! I nic nie poradzę na teraźniejszość. Więc po co się frustrować tym, że nie jest tak, jakbym chciała?

Jest jak jest, będzie jak będzie, trochę to takie stoickie... Jest jak jest, i trzeba się wziąć za to, co jest. Cieszyć się tym, co jest i zmieniać pomału. Bo naraz całego życia się nie zmieni...

"Pan Bóg tego, kim ja chciałbym być nie kocha. Pan Bóg kocha tego, kim ja jestem." ś.p. o. Józef Kozłowski SJ

EDIT:
Projekt:

Chyba bardziej o to chodzi...ech, nie umiem tego tłumaczyć.