Wciąż od nowa...

Jeszcze 2 miesiące. Do matury. Jak dobrze, że tak mało. Jakbym miała jeszcze dłużej ten rosnący stresik wytrzymywać to byłoby strasznie.

Jak przetrwać... jak dać radę... jak nie zaniedbać całej reszty życia, przecież to nie tylko nauka! Nawet powiedziałabym, że ona to tak na marginesie. A relacje, a ja, a marzenia, a pasje, a odpoczynek? A Taki Jeden, co sprawia, że to wszystko się zaczęło, trwai ma chociaż odrobinę sensu?

...Potrzeba mi wiedzieć, że Ty nie zostawisz mnie...

i że to wszystko dalej będzie miało sens.
chociaż trochę braknie sił.

Uśmiechy! :)